- przebiegły
- 1. adroit2. artificieux3. astucieux4. cauteleux5. finaud6. finet7. fièvre8. futé9. habile10. madré11. mal12. malin13. matois14. retors15. rusé16. subtil
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
przebiegły
Regardez d'autres dictionnaires:
przebiegły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przebiegłygli, przebiegłyglejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejący wykorzystać sytuację, zmylić kogoś co do swoich intencji dla odniesienia własnej korzyści, działać sprytnie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przebiegły — przebiegłygli 1. «postępujący chytrze, przemyślnie; chytry, przemyślny» Przebiegły oszust. Przebiegły jak lis. 2. «będący dowodem albo wynikiem czyjejś przebiegłości, świadczący o czyjejś przebiegłości» Przebiegła polityka. Przebiegłe oczy.… … Słownik języka polskiego
cwany — przebiegły … Słownik gwary warszawskiej
chytry — chytrytrzy, chytrytrzejszy 1. «przebiegły, podstępny; fałszywy» Chytre oczy, spojrzenie. Chytre wyrachowanie. Strzeż się go, to chytry człowiek. ◊ Chytry jak wąż, jak lis «bardzo chytry, przebiegły» przen. żart. «pomysłowo, sprytnie zrobiony»… … Słownik języka polskiego
stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… … Słownik języka polskiego
mrówki — chodzą, przebiegły komuś po plecach zob. chodzić 11 … Słownik frazeologiczny
chytrus — m IV, DB. a, Ms. chytrussie; lm M. te y (ci i), DB. ów 1. pot. «człowiek chytry, przebiegły, podstępny» 2. pot. «chciwiec, skąpiec» … Słownik języka polskiego
cwaniak — m III, DB. a, N. cwaniakkiem; lm M. ci cwaniakacy, te i, DB. ów posp. «człowiek przebiegły, chytry, radzący sobie w każdej sytuacji, nawet czyimś kosztem; spryciarz» … Słownik języka polskiego
cwany — cwanyni, cwańszy pot. «sprytny, przebiegły, chytry, szczwany» Cwany chłopak. Jest cwańszy niż myślisz … Słownik języka polskiego
cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… … Słownik języka polskiego
ćwik — I m III, DB. a, N. ćwikkiem; lm M. i, DB. ów przestarz. «człowiek doświadczony, przebiegły, chytry» Stary, szczwany ćwik. II m III, DB. a, N. ćwikkiem; lm M. i daw. «kogut specjalnie tuczony; kapłon» dziś we fraz. przestarz. Czerwony jak ćwik… … Słownik języka polskiego
